Herkese merhaba! Bunu uzun zamandır yapmak istiyordum ama korkularım her zaman galip geliyordu. Benden alay edeceklerinden korkuyordum, ne diyeceklerinden korkuyordum, ailem ve arkadaşlarım ne düşüneceklerinden korkuyordum, korkular ve korkular ki yavaş yavaş bıraktım.

Bugün tüm bu düşüncelerin karşısında duruyorum ve onlara kapıyı suratlarına kapatıyorum ( kızım bana "anne bu artık kullanılmıyor" dese de, bana yararı oluyorsa yeterli ).

Denemek istiyorum, ne yazı yazma ne edebiyat ne de yazmak veya iyi yazmakla ilgilenen başka bir öğretim görevlisi var, sadece yapmak istiyorum ve işte burada dizüstü bilgisayarımın önünde oturmuş, biraz paralize olmuş, yazıyor ve dört kelimede bir siliyorum ama amacım devam etmek, çünkü hayatın biraz da bu olduğunu düşünüyorum, karşı karşıya gelmek, düşmek, kalkmak ve devam etmek... Biraz da bunu anne babam öğretti, biraz da bu dünyadaki bu yolculuğumuzun farklı durumları ve koşulları, bugün bana ait olan ve sadece Tanrı'nın bir sonrakinde ne öğreneceğimi bileceği bu yaşam. Kesinlikle bilmiyorum ama daha fazlası olduğunu düşünüyorum, çünkü ruhumuzun öğrenme ve hazine biriktirme deneyimlerini yavaşlatan korkuları aşmaya devam etmeliyiz.