Merhaba herkese! Bunu çok uzun zamandır yapmak istiyordum ama korkularım her zaman galip geliyordu. Bana gülecekler diye korku, insanların ne diyeceği korkusu, ailemin ve arkadaşlarımın ne düşüneceği korkusu, yavaş yavaş bıraktığım korkular ve daha nice korkular.
Bugün bütün bu düşüncelerin karşısında duruyor ve yüzlerine kapıyı kapatıyorum (kızım "anne bu artık kullanılmıyor" dedi ama bana yararı oluyorsa yeter).
Denemek istiyorum, yazı veya edebiyat alanında herhangi bir eğitim almadım, yazmaya veya iyi bir şekilde yazmaya yaklaşan başka bir öğretmenlik de yok, sadece yapmak istiyorum ve işte burada dizüstü bilgisayarımın başında biraz felç olmuş halde, dört kelimede bir yazıp siliyorum ama niyetim devam etmek, çünkü hayatın biraz da budur, yüzleşmek, düşmek, kalkmak ve devam etmek... Bir kısmını anne babam öğretti, bir kısmını da bu dünyadaki bu adımlarımın ve bugün bana ait olan ve sadece Tanrı'nın bir sonrakinde ne öğreneceğimi bileceği bu hayatın farklı durum ve koşulları öğretti. Kesin olarak bilmesem de daha fazlası olduğuna inanıyorum, çünkü ruhumuzun öğrenme ve hazine biriktirme deneyimlerini yavaşlatan korkularımızı aşmaya devam etmeliyiz.
Yorumlar0